هنوز دارم می‌گردم یه سرویس خارجی خوب پیدا کنم و نتونستم. توی همه‌شون (تبعا) برای استفاده کامل از قابلیت‌هاشون باید پریمیوم خرید، و به دلار، و مثلا سالی پنجاه‌تا، که برای من که هدف خاصی از بلاگینگ ندارم خیلی به‌صرفه نیست. جان الیور توی یکی از برنامه‌هاش درباره خودکامه‌های جهان صحبت می‌کنه، و بعدش می‌خواد نتیجه بگیره که ترامپ نمونه یک خودکامه‌ست. البته اشاره می‌کنه، که قوانین آمریکا اونقدری محافظ دموکراسی هست که یک نفر نتونه دموکراسی رو از بین ببره، ولی مجموعا ترامپ خودکامه‌ست. تو نسخه رایگان و کوتاه‌شده برنامه‌ش که تو اکانت خود برنامه تو یوتیوب هست، حرفی از ایران نمی‌زنه، نمی‌دونم کلا می‌زنه یا نه. ولی احتمالا چون به ترامپ پریده و ترامپ با ایران علنا سر جنگ داره، شاید حرفی از ایران نزده که مردمِ خوشِ آمریکا خدای ناکرده گیج نشن. به‌هرحال، ایشون هم درد دل ما رو نگفت، آنچه ونزوئلا و فیلیپین و کره شمالی دارند، ایران همه یک‌جا دارد. برای حرف زدن و تو اوین نیفتادن، باید محتاط باشیم و برای زدن حرفامون باید سالی فاکین پنجاه دلار بپردازیم.
حقوق یک دولپر که توی یکی از پرستیجس‌ترین دانشگاه‌های ایران کامپیوتر خونده، ساعتی دو دلاره.
پ.ن: موندن توی ایران باعث تحقیر عزت نفس میشه. چون این‌ها تلاش رو بی‌معنی کردن. اما می‌دونی چیه؟ مگه زندگی چه ارزشی داره اصلا که نخوایم با زهرمار کردنش به خودمون یه چک هم تو صورت این آشغال‌ها زده باشیم؟ می‌مونیم همین‌جا و اگه خودمون زندگی نکردیم، زندگی رو به شما هم کوفت می‌کنیم. می‌مونیم همین‌جا چون اینجا مال ماست. می‌مونیم و حقمونو از حلقومتون می‌کشیم بیرون و استفراغتونو باز به خورد خودتون میدیم. هرزه‌های وروره‌جادوی جوالّق مجیزه‌گو. (رونوشت به زینب کوفت، مجری شبکه زهرمار)
پ.ن دو: صدبارم بشکنم گچ می‌گیرم.
پ.ن سه: جدی نگیر. این حرفا فقط مال وقتیه که خیلی عصبانی‌ام. وگرنه، زندگی من، یه انسانِ آزاد متفکر به اندازه وسع ذهنی خودش، از زندگی کل این مجیزه‌گوها ارزشمندتره. اینجوری هدرش نمیدم. :)